We zijn aangekomen op Sicilië. De oversteek van Menorca naar Sardinië was pittig. We hadden vrij harde wind en hoge golven tegen. Dat betekent dat de boot bij elke golf wordt opgetild en op het water klapte. De wind stond hard tegen ons in en het was koud. Van slapen was geen sprake, hoe moe ik ook was na mijn gelopen wachten. Aan het einde van de nacht kwam er ook nog een stormwaarschuwing met onweer binnen op de marifoon. Daar zat ik helemaal niet op te wachten…

Wat heeft de natuur toch een ontzagwekkende kracht! De golven tillen onze 23.000 kilo wegend schip met gemak op, de wind duwt tegen ons aan alsof we een strootje zijn en de nacht was bij vlagen zo donker dat je het verschil tussen de zee en de lucht niet kon zien. Echt indrukwekkend en soms beangstigend.

Naast deze kracht van de natuur vind ik in deze nachten ook veel troost in de natuur. Juist als het heel spannend is, piept er een heldere ster door de donkere wolken. Er is weer een referentiepunt, de sterren wijzen de weg. De wind gaat weer liggen, de golven worden vlakker en dragen ons in plaats van ons steeds op te gooien. Er lift al uren een klein vogeltje met ons mee in de mast…

De oversteek van Sardinië is een stuk rustiger en de natuur toont nog meer wonderbaarlijks: het water is als olie en de lichtgevende algen geven ons schip een spoor van sterrenstof die lijkt op de heldere sterrenhemel boven ons. Dolfijnen blijven urenlang met de boot spelen en maken zwemmend en draaiend als Tinkerbel figuren van sterrenstof naast ons. ’s Ochtends draait de wind zo dat we heerlijk door de halve wind worden voortgestuwd. Kleine kwalletjes met een lichtgevend zeiltje boven water drijven overal om ons heen, als diamantjes die flikkeren in de zon (Later blijken ze kleine Portugese oorlogsschepen, een dodelijke kwallensoort….). De natuurkracht die voor ons werkt.

Zo tweeledig is de natuur. Soms staat ze ontzagwekkend groots in de weg en werkt ze je doel tegen.  Het volgende moment lijkt de natuur je met alle kracht die ze heeft te dragen, te troosten en je voort te stuwen in jouw richting.

Zo is het ook met onze natuur, volgens mij. Je eigenschappen kunnen je soms in hun volle vervorming totaal tegenwerken en soms je grootste, voorstuwende kracht zijn. Als mijn eigenschappen me in de weg zitten, probeer ik terug te denken aan de golven en de wind, die komen en gaan. En aan de regen die soms verkleumt tot op het bot en die ik soms met open armen verwelkom als het al weken 30 graden is….