Thuis is niet op vakantie
We beginnen ons al een beetje thuis te voelen in Kroatië. Het is een intrigerend proces, je ergens thuis gaan voelen. Het kost tijd, maar het leert je ook veel over jezelf. Je wordt geconfronteerd met hoe je de dingen doet en hoe dat anders is op de nieuwe plek waar je je thuis wilt gaan voelen. Kortom, je thuis voelen is anders dan op vakantie zijn.
Ons leven op de boot voelt vaak als vakantie, maar is het niet. Wij proberen ons hier thuis te voelen tussen de Kroaten. Langzaam verkennen we in een steeds grotere straal om ons heen ons thuis. Waar de goede supermarkten zitten met lekkere (en betaalbare) kaas, wijn en brood. Waar het postkantoor is, een goede kluswinkel voor klussen aan de boot en welk kraampje op de markt het lekkerste fruit voor de beste prijs heeft….
En na een gesprek met onze Kroatische jachtmanager weten we ook meer over hoe de mensen hier leven. Wat vinden ze belangrijk, hoe is het leven, waarin zijn de Kroaten wat minder leuk, hoe is de politiek, dat soort dingen. Ook dat maakt dat ik me meer thuis voel. Hoe beter ik de mensen snap, ook al versta ik ze niet, hoe meer ik me verbonden met ze voel.
Hoe meer we dus weten over onze omgeving, hoe meer we ons thuis voelen.
De afgelopen dagen heeft het hier flink geregend (!) en zaten we veel binnen in ons schip. Daar zittend, realiseerde ik me dat het binnen in de boot altijd zo is, dat het niet uit maakt waar we zijn, want je ziet van binnen zo weinig door de kleine raampjes, dat het overal kan zijn. Binnen voelt het altijd als thuis, waar we ook zijn. Met de lekkere kussens die we hier hebben, de leuke boeken, ons laptopje met een leuke serie erop en ons lekkere knusse bed. Altijd thuis, waar we ook zijn.
Ik dacht daarbij aan de analogie die ik vaak gebruik van het inrichten van je innerlijk als je thuis. Dat je precies weet welke van je lievelingskleuren de muren hebben in ‘jouw huisje’, waar die lekkere stoel staat, hoe het ruikt, hoe het bed voelt waar je op uit kan rusten, hoe het licht naar binnenvalt en vooral wie er in je huisje binnen mogen komen en wie niet. Het is volgens mij van belang je innerlijke thuis precies zo te houden zoals jij het wilt hebben, zodat het altijd als thuis voelt, waar je ook bent. Het vraagt aandacht en tijd om het schoon te houden en soms het interieur te veranderen als dat nodig is.
Met dat in gedachte ga ik de volgende keer dat er weer gasten aan boord zijn geweest ons thuis opruimen en schoonmaken. Samen met onze boot, werk ik aan mijn innerlijke huis. Zodat het altijd thuis blijft, waar ik ook ben en wat er ook om mij heen gebeurt….
Lieve Lies, wat heb je weer een mooi stukje geschreven. Heel herkenbaar, vooral nu we in de verbouwing zitten en ons huis op dit moment niet echt aanvoelt als een thuis. We bivakkeren boven of buiten als het enigszins kan (KOUD!!!) of zijn noodgedwongen elders omdat we niet over de vloer mogen lopen. En dan nog het dagelijkse gezoek naar spullen die hun vertrouwde plek zijn kwijtgeraakt. Ik merk dat ik erg de neiging heb om iets van de huiselijkheid te herstellen door bijvoorbeeld een kleedje over de buitentafel, die nu binnen dienst doet. Nog een paar weekjes. Ik ga nu de kipjes welterusten wensen. ook zij hebben regelmatig moeite om het hok als hun thuis te zien. Laatste is er een een paar nachten weggebleven. Nu is het koppel weer compleet maar hebben ze huisarrest. Ik probeer ze eerst wat tammer te maken.
Liefs en hartelijke groet, C
Mooie blog over het interieur van je ziel en hoe je hecht aan de luie stoel, de tafel vol naslagwerken en de keuken waar het zo lekker ruikt. Mooi passend ook bij onze totaal gestripte benedenverdieping. Er zaten rotte balken in onze ziel. We gaan hem isoleren, maar alleen van onderen. Aan de bovenkant blijven de ramen en deuren open. We richten hem nieuw in, maar wel met dierbare oude spullen. Dierbare spullen die de competitie gewonnen hebben, tussen al die andere dierbare en minder dierbare spullen die we weggegeven, weggegooid, weggeborgen hebben, of waarvan we eenvoudigweg niet meer weten of ze nog bestaan en waar dan. Wat dat betreft is een schip makkelijker: je huis met al je spullen vaart gewoon met je mee. En je moet de zooi al overboord gooien om ervan af te komen!